لایحه در خصوص شرط صفت

لایحه در خصوص شرط صفت

با موضوع لایحه در خصوص شرط صفت و کیفیت در قرارداد از موارد قانونی است. در ماده ۲۳۴ قانون مدنی کیفیت و کمیت و چگونگی و مقدار معامله را توضیح می دهد. این شرط با موضوع معامله گره خورده است. ضمانت اجرا برای این ماده در قانون مشخص شده است. در ماده 235 قانون مدنی امکان فسخ قرارداد و یا معامله وجود دارد. شرط صفت در موارد دیگر و متنوع اتفاق می افتد، که هر کدام از شروط صفت باعث ایجاد آثار بر روی قرارداد و معامله می گردد. اگر شرط صفت در مورد کمیت باشد در حقیقت در مورد عدد و وزن خواهد بود.

اعیان در معاملات اموال منقول و غیر منقول

در لایحه در خصوص شرط صفت اموال منقول و غیر منقول از موارد دعاوی در دادگاه ها است. قرارداد های اموال غیر منقول در مورد مساحت و اعیان نیز اشاره شده است. اعیان در اموال غیر منقول از صفت قراردادها می باشد. میزان مساحت و زیربنا ساختمان از شروط قراردادها است. در اموال منقول مانند فروش طلای آب شده و تولید شده ده گرمی اهمیت زیادی دارد. هر گونه کم و یا زیاد شدن در شرط صفت و شروط مربوط به کیفیت باعث بطلان در معامله خواهد شد. فرد متضرر از عدم اجرای تعهد طرف مقابل می تواند مطالبه جبران خسارت نماید.

کمیت در معاملات و انعقاد قراردادها

در بعضی از قراردادها کمیت شرط نمی شود و می توان گفت قراردادهایی که کمیت آن مشخص نباشد باعث بطلان نخواهدشد و به قوت خود باقی است. مثلا اگر در خرید گاو وزن آن مشخص نباشد عدم اطلاع از وزن گاو باعث بطلان معامله نخواهد شد. تنها ضمانت اجرایی برای مشروط له این است که توانایی فسخ معامله را خواهد داشت. در این قراردادها زمانی حق فسخ ایجاد می شود که یکی از شروط ضمن معامله بیان شده باشد.

اهمیت اوصاف در قراردادها

موضوع اوصاف لایحه در خصوص شرط صفت در قراردادها از دعاوی مهم مدنی است. موضوع دعاوی شرط صفت در خصوص رنگ و جنس است که در امور حقوقی به آن اوصاف نیز گفته می شود. اکثر فقها و حقوقدانان در مورد شرط صفت نظریه های متفاوت دارند. حقوقدانان شرط صفت برای تمامی قراردادها را قبول ندارند. در ماده 355 قانون مدنی می فرماید اگر یک ملک با شرط داشتن مساحت معین به خریدار معامله شود و سپس با عدم وجود مساحت معین به خریدار فروخته شود و سپس عدم وجود مساحت تعیین شده معلوم گردد. خریدار حق فسخ را خواهد داشت.

همچنین برعکس آن هم معلوم است و گفته شده است که حق فسخ برای فروشنده محفوظ خواهد بود. در صورت وجود تراضی برای یکدیگر حق فسخ از بین می رود. بنابراین می توان گفت که شرط صفت از شروطی است که در زمان موافقت و یا امضا قرار داد، بیشترین پیچیدگی را خواهد داشت. بیشتر دعاوی شرط صفت در دادگاه های صالح در دادگاه عمومی حقوقی و مدنی می باشد. اگر موضوع معامله مال منقول است دادگاه صالح به این شکایت ها، دادگاهی است که محل انعقاد قرارداد یا محل اقامتگاه خوانده خواهد بود و یا دادگاه محل ایفای عقد و تعهد است.

نگارش لایحه در خصوص شرط صفت در دعاوی مربوط به قراردادها و معاملات

نگارش لایحه بسیار حساس و نیاز به دقت زیاد دارد و باید نکات و قواعد حقوقی در آن رعایت شود. نوشتن لایحه در خصوص شرط صفت باید توسط وکیل خبره و با تجربه انجام شود. زیرا که یک کلمه ممکن است باعث جبران خسارت مالی و برعکس آن نیز باعث ایجاد خسارت مالی خواهد شد. در مورد خیار تخلف از صفت با موضوع فروش عین معین که وجود خارجی دارد حق مطالبه خسارت محفوظ است.

اما در زمان انعقاد قرارداد توسط یکی از طرفین که مشاهده نشده است و فقط با شنیدن اوصاف مبیع قرارداد منعقد شده باشد. خیار تخلف وصف فقط مختص مشتری نیست. ماده 411 قانون مدنی در این خصوص می فرماید که اگر بایع مبیع را ندیده باشد اما خریدار مبیع را دیده باشد و با بیان اوصاف، قرارداد منعقد شده باشد، بایع حق فسخ را خواهد داشت. در قانون بیع کلی خیار تخلف وصف وجود ندارد. یعنی اینکه فروشنده حتما جنسی را باید تحویل دهد که طبق اوصاف توافق شده بین طرفین، معامله شده است.

اگر مشتری بعضی از مبیع را مشاهده کرده باشد و مقداری دیگر را بصورت نمونه خریداری کرده است، اما هر دو با یکدیگر تطابق نداشته باشند، مشتری باید همه مبیع را قبول و یا همه مبیع را رد کند. برای مثال اگر مبیع چهارصد کیلو لوبیا خوزستان بوده باشد، اما لحظه تحویل مورد معامله بر خلاف قرارداد و شروط آن افتاده است، بایع باید مبیع را طبق شروط مندرج در قرارداد به خریدار تحویل نماید. اعلام فسخ قرارداد از سوی مشتری فاقد وصف قانونی است و حتما باید الزام به تحویل دادن مبیع انجام شود.

برای همین تخصص در معامله و یا انعقاد قرارداد در زمان توافق و امضا قرارداد حتما از وکیل خبره اطلاعات کسب نمایید و در مورد نوشتن لایحه شرط صفت حتما آن را به وکیل بسپارید.

لایحه در خصوص شرط صفت در ازدواج

در ازدواج لایحه در خصوص شرط صفت از دعاوی مربوط به دادگاه خانواده و حقوقی است. در ازدواج نیز شرط صفت وجود دارد. زمانی که مرد و زن تصمیم می گیرند که با هم عقد منعقد کنند، این عقد مانند هر عقد دیگری دارای شرط و شروطی خواهد بود. هر کدام از دو طرف نباید به همدیگر خلاف واقع بگویند و باید متعهد به اجرای شروط شوند. همچنین آنها نباید به همدیگر دروغ بگویند و یا همدیگر را گول بزنند.

در ارتباط با همدیگر نباید تخلف کنند. در زمان ازدواج هر کدام از دو طرف می توانند شروط ضمن عقد را به شروط ازدواج اضافه کنند. البته این شروط نمی تواند باعث بطلان عقد نکاح شود. یکی از این شروط، شروط صفت است که عدم اجرای تعهد پیامدهایی برای متخلف و برای مشروط له حقوقی را در نظر خواهد گرفت. در قانون مدنی شروط صحیح شرط صفت در عقد ازدواج است. اساس قوانین شرط صفت نکاح وجود صفت خاصی در یکی از زوجین یا مهریه زن به شروط ضمن عقد است. در صورتی که بعد از عقد نکاح معلوم شود که آن شرط در وجود وصفی مرد و یا زن نبوده باشد، فردی که شرط به نفع او است می تواند عقد نکاح را فسخ کند. خواه وصف مذکور در عقد تصریح یا عقد متباینا بر آن واقع شده باشد.

هر گونه تخلف از شرط صفت در عقد، آثار و پیامدهایی برای شخص متخلف از شرط به دنبال خواهد داشت. ماده ۲۳۵ قانون مدنی صراحتا خیار فسخ را به فردی که شرط به نفع او است می دهد. بنابراین خیار فسخ در عقد نکاح این حق را به مشروط له می دهد تا با مراجعه به دادگاه یا انتخاب وکیل خبره و با تشریفات قانونی فسخ عقد نکاح را درخواست نماید.

.

The post لایحه در خصوص شرط صفت appeared first on گروه وکلای پارسا.