در صحرای سوزان کربلا، وقتی آفتاب عاشورا بر فرق مظلومیت میسوخت، صدای امام حسین (ع) از میان انبوه دشمنان برخاست: «هل من ناصر ینصرنی؟ – آیا یاوری هست که مرا یاری کند؟ » این ندای آسمانی، نه فقط یک درخواست کمک، که فریاد بیپناهی انسانیت در برابر ظلم بود؛ ندایی که قلب تاریخ را شکست و تا ابد در گوش جان آزادگان طنینانداز شد. امروز، پس از قرنها، اشک‌های ما پاسخ آن نداست:«لبیک یا حسین»