لایحه در خصوص سلب حضانت
از نظر لغوی، حضانت به معنای در آغوش گرفتن کودک و پرورش دادن او می باشد. اما از نظر حقوقی، به معنی سرپرستی و حمایت جسمی و عاطفی به وسیله اشخاصی است که قانون تعیین می کند. به موجب ماده 1168 قانون مدنی، حضانت فرزند از جمله تکالیف پدر و مادر می باشد. به این معنا که نگهداری از کودک نه تنها حق قانونی والدین بوده بلکه وظیفه شرعی آن ها نیز می باشد. طبق قانون، هرکدام از والدین که صلاحیت لازم در خصوص نگهداری از کودک را داشته باشند، می توانند عهده دار این مسئولیت شوند.
سلب حضانت به چه معناست؟
در این نوشتار در نظر داریم به بررسی لایحه در خصوص سلب حضانت از فرزند بپردازیم. در حقیقت سلب حضانت به معنای گرفتن سرپرستی فرزند یا فرزندان می باشد. اشخاصی که عهده دار حضانت از فرزندان خود هستند، باید از صلاحیت لازم برای نگهداری آنان برخوردار باشند. یعنی فردی که حضانت فرزند بر عهده او می باشد، باید در جهت رشد جسمی و تربیت فکری او تلاش کند. در غیر این صورت به موجب قانون، حضانت فرزند به کسی واگذار می شود که صلاحیت لازم را داشته باشد. هم چنین سوء معاشرت، عدم صلاحیت اخلاقی و رفتار نادرست با کودک می تواند از والدین سلب حضانت کند.
به طور کلی از آن جایی که حضانت حق والدین می باشد، در صورت ایجاد شرایط خاص ممکن است این حق به وسیله یکی از والدین و یا قیم کودک از آن ها سلب گردد. در خصوص حضانت قانون مقرر نموده، هنگامی که به علت انحطاط اخلاقی، فساد، بی احتیاطی و عدم مراقبت والدینی که حضانت فرزند با آن ها می باشد، سلامت جسم و روان کودک در معرض خطر قرار بگیرد، دادگاه با درخواست یکی از والدین و قیم کودک، برای حضانت کودک، ترتیب مقتضی دیگری را اتخاذ می کند. یادآوری این نکته ضروری است که پدر و مادر برای سلب حضانت، ابتدا باید لایحه در خصوص سلب حضانت را تنظیم نموده و به دادگاه ارائه دهند. پس از تنظیم این لایحه، از قاضی تقاضا می شود در خصوص حضانت فرزند، تصمیمات لازم اتخاذ شود. در نهایت پس از بررسی مدارک، در صورت محکمه پسند بودن و احراز شرایط، حضانت به یکی از والدین که صلاحیت نگهداری را داشته، واگذار می شود.
شرایط سلب حضانت
شخصی که عهده دار حضانت می باشد، حاضنه یا حاضن نامیده می شود. پیش از این که به بررسی لایحه در خصوص سلب حضانت بپردازیم، ابتدا شرایط حاضن یا حاضنه را از نظر سلامت جسم و روان ارزیابی می نماییم. مطابق قانون، حضانت مادر تا 7 سالگی کودک می باشد. شخصی که مسئولیت حضانت را بر عهده می گیرد، باید از نظر صحت جسمی و تربیت اخلاقی در سلامت کامل باشد. به طور مثال مادری که از بیماری روانی رنج می برد و یا مبتلا به بیماری واگیردار و لاعلاج می باشد، احتمال سلب حضانت از او وجود دارد. چرا که سلامت روان، از شروط لازم برای گرفتن حضانت می باشد.
یکی دیگر از مهم ترین شرایط برای گرفتن حضانت، عدم ابتلا به اعتیاد می باشد. در حقیقت شخصی که مبتلا به اعتیاد، قمار و مشروبات الکلی بوده و یا به کار قاچاق اشتغال داشته باشد، صلاحیت لازم برای نگهداری از فرزند را ندارد. فردی که در پی گرفتن حضانت کودک می باشد، باید رفتاری مناسب با کودک داشته باشد. لازم به ذکر است شخصی که در زمینه فساد، فحشا و قاچاق از کودکان سوء استفاده می کند، صلاحیت نگهداری از کودک را ندارد. هم چنین آسیب رساندن به جسم و روان کودک نیز موجب سلب حضانت از والدین می شود. تنها در صورتی که تمامی شرایط برای گرفتن حضانت وجود داشت، می توان در خصوص اخذ حضانت اقدام نمود.
لایحه در خصوص سلب حضانت
همان طور که پیشتر اشاره نمودیم، پدر یا مادری که خواهان گرفتن حضانت می باشند، در صورت داشتن صلاحیت، باید لایحه در خصوص سلب حضانت را با مراجعه به دادگاه تنظیم نموده و بدین وسیله خواسته خود را مطرح نمایند. حضانت از فرزند علاوه بر این که حق والدین است، تکلیف و وظیفه شرعی آنان نیز می باشد. به این معنا که هیچ کس نمی تواند حق حضانت را از والدین بگیرد و والدین نیز وظیفه دارند از فرزند یا فرزندان خود سرپرستی نمایند. دختر و پسر تا 7 سالگی تحت سرپرستی مادر بوده و پس از آن تا سن بلوغ تحت حضانت پدر می باشند. پس از آن فرزند این اختیار را دارد که سرپرست خود را تعیین نماید.
می توان گفت در بیشتر موارد تمایل یکی از والدین برای گرفتن حضانت بیشتر می باشد. بنابراین شخصی که تمایل بیشتری به گرفتن فرزند دارد، لازم است با مراجعه به دادگاه و تنظیم لایحه در خصوص سلب حضانت، اقدامات لازم در خصوص گرفتن حضانت را به عمل آورد. باید این نکته را خاطر نشان ساخت که کودک پس از جدایی والدین نیز به حمایت عاطفی آن ها احتیاج دارد. بنابراین در این موارد، دادگاه در خصوص حضانت کودک تصمیم گیری خواهد کرد. اگر هریک از والدین برخلاف حکمی که توسط دادگاه صادر شده، تصمیم به گرفتن حضانت داشته باشند، باید این حضانت را از طریق راه های قانونی درخواست کنند. در این خصوص لازم است با مراجعه به دادگاه و تنظیم نمودن لایحه در خصوص سلب حضانت از فرزند، دلایل کافی برای فقدان شایستگی طرف مقابل را ارائه نمایند. در صورتی که دلایل ارائه شده از نظر قاضی محکمه پسند باشد، این امکان وجود دارد که حکم به نفع شخص صادر گردد.
لایحه در خصوص سلب حضانت از مادر
لایحه در خصوص سلب حضانت از مادر، در صورتی قابل تنظیم و اجرا می باشد که شرایط خاصی داشته و قابلیت دفاع داشته باشد. هنگامی که مادر تصمیم به ازدواج مجدد دارد، می توان صلاحیت او را مورد ارزیابی قرار داد. مواردی از جمله فساد اخلاقی، ابتلا به بیماری های روانی، سوء استفاده از کودک برای فحشا و تکدی گری، اشتغال به قمار می تواند از مادر سلب حضانت کند. به موجب ماده 1170 قانون مدنی، در صورتی که مادر مبتلا به جنون شود و یا با فرد دیگری ازدواج کند، حضانت به پدر واگذار می شود. در این موارد پدر می تواند با مراجعه به دادگاه و تنظیم لایحه در خصوص سلب حضانت، خواستار سلب حضانت از مادر شود.
لایحه در خصوص سلب حضانت از پدر
لایحه در خصوص سلب حضانت از پدر، لایحه ای است که توسط مادر برای سرپرستی از فرزند و پس از طلاق تنظیم می شود. مطابق این لایحه، مادر در تلاش است که مسائل پدر در خصوص نگهداری و حمایت از فرزند را با دادگاه در میان بگذارد. واضح است که جدایی والدین موجب آسیب رساندن به کودک و تضعیف روحیه او می شود. بنابراین والدین باید تلاش نمایند تا پس از طلاق، مراقبت های لازم از فرزند خود را به عمل آورند.
به موجب ماده 1172 قانون مدنی، والدین مجبور به سرپرستی از فرزند خود می باشند. هم چنین به موجب ماده 1169 قانون مدنی، حضانت فرزند تا 7 سالگی با مادر و پس از آن بر عهده پدر می باشد. اما مادر می تواند با ارائه دلایل محکمه پسند در خصوص عدم شایستگی پدر به دادگاه، حضانت فرزند خود را پس از 7 سالگی بگیرد. زیرا مادر ارتباط عاطفی نزدیکی با فرزند خود داشته و به آسانی نمی تواند از او بگذرد. حتی گاهی مادر حاضر است در قبال بخشش مهریه خود، حضانت فرزند را بگیرد.
The post لایحه در خصوص سلب حضانت appeared first on گروه وکلای پارسا.